Een beroep…

Wat zagen we op tegen zondag. We liepen beiden met versnelde hartslag naar de kerk en telden de secondes tot de collecte af. Toen kwam de boodschap: Ruard en Eliane hebben een beroep ontvangen vanuit Rotterdam-Zuid, voor het missionaire project MEERdanBeverWAARD. Het was spannend om dit bekend te maken, maar ook fijn dat we er eindelijk open over mochten zijn. Ruard werd geraakt door de tranen die hij vanaf de preekstoel zag, en liep na de zegen met tranen in zijn ogen naar de consistorie. Het verbaasde ons hoeveel de emotionele reacties met ons deden. Maar we moeten bekennen:  we zijn nog nooit zo snel na de dienst naar huis gerend.

Dit is een grote keus met veel impact op de gemeentes aan beide kanten. We willen jullie meenemen in het maken van de keuze. Daarom zijn we van plan om jullie via deze mails op de hoogte te houden van het proces. In deze eerste blog willen we achtergrondinformatie delen. Hoe zijn we met Rotterdam in contact gekomen?

Het is allemaal begonnen met Ruards eerste stage jaren geleden. Dit was een stage in Rotterdam-Zuid, een heerlijke stage en een goede klik met zijn mentor Bas van Zuijlekom. Toen al preekte Ruard in MEERdanBeverWAARD, een jonge multiculturele gemeente in Rotterdam-Beverwaard die net was ontstaan. Meer dan twee jaar geleden trof Ruard Bas weer op een classisvergadering. Bas vertelde toen over een vacature die volgens hem goed bij Ruard pastte: een vacature voor een voorgangersechtpaar in MEERdanBeverWAARD.

Hij had gelijk dat het bij Ruard pastte; MEERdanBeverWAARD is een multiculturele startende kerk, laag liturgisch, vrij relaxed, in een multiculturele wijk. Op een gemiddelde zondag zitten er ongeveer dertig volwassenen met verschillende achtergronden. Een gemeente waarin geëxperimenteerd kan worden met nieuwe manieren van kerk-zijn.  Dit spreekt Ruard aan. Het was van jongs af aan zijn droom om missionair bezig te zijn, dominee worden stond nooit in de planning. Hoewel hij het enorm goed heeft in die rol in Zaamslag ging zijn hart sneller kloppen van de vacature.

Op het moment dat we in aanraking kwamen met de vacature was het al wel duidelijk dat we er op dat moment nog over konden nadenken. Als eerste was er net besloten dat Ruard een half jaar naar de synode zou gaan. Als tweede zaten we in Zaamslag midden in de misbruikzaak, in echtscheidingen en andere ellende. De gemeente was in rouw en er waren problemen genoeg. Wat we aan Beverwaard lieten weten was dat we belangstelling hadden, maar dat als de interesse wederzijds was, we op z’n minst een jaar wilden wachten voor we concreet in gesprek wilden gaan en een keus wilden maken. En als ze het proces daarna zouden hervatten, wilden we het niet op hun manier aanpakken (via een sollicitatie op hun vacature) maar via een beroep, waar we dus nog altijd ‘nee’ op konden zeggen. Ruard had drie redenen voor deze weg:
Ik wil Zaamslag de inspraak en de gelegenheid geven om mij opnieuw te beroepen. Een nieuwe roeping zou niet ten kosten van mijn vorige roeping mogen gaan.
Ik wil als voorganger gedragen zijn door een roeping, als initiatief van een gemeente die zegt ‘we geloven dat God hier een rol voor jou heeft‘.
Ik vond het ook beter voor MEERdanBeverWAARD als zij via de moedergemeente (Rotterdam-Zuid) een beroep moeten uitbrengen.
MEERdanBeverWAARD koos er voor om op ons te wachten en om de weg van de beroepingsprocedure te gaan. En zo is er bijna anderhalf jaar na het eerste contact een beroep. Hier gaan we de komende weken over nadenken. We hebben al wel besloten dat we, áls we het beroep naar Rotterdam aannemen,  pas op z’n vroegst in juli 2018 weggaan i.v.m. het kerkelijk seizoen en de komst van ons derde kindje.

We kunnen ons voorstellen dat het beroep en wat we hier erover opschrijven vragen oproept. En misschien roept de manier waarop we over MEERdanBeverWAARD schrijven het gevoel op dat we al een keuze hebben gemaakt om weg te gaan. Maar we moeten nog een keuze maken. We voelen ons verscheurd, enerzijds is er de uitdaging en kansen van Rotterdam. Anderzijds een gemeente en mensen waar we heel van houden in Zaamslag. Enerzijds de roep uit Rotterdam, anderzijds de emotie in Zaamslag.

(geschreven door Ruard, volgende keer Eliane)