Door Ruard en Eliane

REDENEN OM TE BLIJVEN
Probeer maar eens aan een niet-kerkelijke uit te leggen wat een beroep inhoudt en hoe dat proces gaat. We hebben dat afgelopen week geprobeerd en het is alsof je aan een vijftiende eeuwse  (of aan Eliane…) uitlegt hoe  de motor van een auto werkt.  Zijn reacties waren als volgt:  ‘Ah, dus er is een andere gemeente die je wil, gefeliciteerd!‘ ‘Huh, waarom weet je nog niet of je gaat, dit is toch een buitenkansje, een kans om te ontwikkelen, nieuwe dingen te leren en  bovendien nog dichter bij je familie?‘ En als Ruard dan uitlegt dat de kerkenraad vind dat hij nog nodig is, is de reactie. ‘Maar eh… is dat echt een reden om te blijven als jij zou willen gaan? ‘

Als gemeente hebben jullie overduidelijk laten weten dat er volgens jullie genoeg redenen zijn om te blijven. We kunnen in alle eerlijkheid zeggen dat we tot nu toe de tijd namen om alle argumenten te horen, te lezen en te bespreken. Wanneer? Nou, wist u dat we deze tijd wekelijks een ‘beroepsavondje ‘ inlassen? Ingrediënten: kaarslicht, lekker eten, mooie muziek, en pen en papier voor een zwaar gespreksonderwerp – hoe romantisch kan het leven van een voorgangersechtpaar zijn…Tijdens deze avond vragen we hoe het met de ander gaat, hoe hij/zij ‘er in staat’, en bespreken we de laatste reacties uit gesprekken en mails. Het ene argument leggen we wat sneller terzijde, het andere speelt een prominente rol in de keuze. Maar stuk voor stuk zijn ze besproken. Wat we snel terzijde hebben gelegd is het argument vanuit onze gezinssituatie; feit is dat zowel Zaamslag als Rotterdam voor het gezinsleven voor- en nadelen hebben. Verder werd ook veel genoemd dat we er nog maar net zijn. Qua jaren klopt dat niet; als we er voor kiezen om weg te gaan verhuizen we wanneer we bijna 5 jaar in Zaamslag staan (zie onderstaande PS), en dat is een normale tijd voor een startende predikant – niet te kort, niet te lang. Hoewel: te lang als een predikant niet bevalt, te kort als dat wel zo is. Dit is dus vooral een gevoelskwestie. Wat we ook ter zijde hebben gelegd is het argument dat de preken onmisbaar zijn.  Dit argument telt voor ons niet mee omdat dit over een jaar of drie ook nog geldt. Bovendien, met alle moderne technieken zijn Ruards preken ook te beluisteren als hij in Rotterdam is.

Vanuit alle gesprekken is er één beeld blijven hangen: die van jong groen. Er werd gezegd: er is afgelopen vier jaren intensief gezaaid: in het jongerenwerk, tijdens pastoraat, via gemeenteprojecten, op zondagen. En een deel van die zaadjes is gaan groeien: de zegeningen zijn zichtbaar, we mogen ze in alle nederigheid tellen. Via preken die landen, pastorale situaties waar groei en heling zichtbaar is, jongeren die aangeraakt worden… In alle ontspannenheid is Zaamslag in beweging – in verwondering. Maar stel dat het prille gewas voor jaren onbeheerd wordt achtergelaten… De groei in dit alles is nog zo pril en zo kwetsbaar. Moet je nu echt willen weg gaan? Een reden om te blijven is dus om het jonge groen nog bescherming te bieden, en het de kans te bieden om nog iets sterker te worden om het leven als christen in deze cultuur aan te kunnen.

Want, tweede reden, je weet ook niet wat er voor Zaamslag in het verschiet ligt als we weg gaan. Wat krijgt de jonge groei te verduren? Een vacante periode met preeklezen, een nieuwe predikant die geen Ruard is, nieuwe crisissituaties, onttrekkingen… in een kerkverband die snel aan het veranderen is, terwijl de cultuur de kerk binnensijpelt en om juiste antwoorden vraagt. Een nieuwe ambtssructuur, M/V in het ambt, het derde jaar van het gemeenteproject… Stuk voor stuk zijn dit situaties waar een leider noodzakelijk is. Iemand die stabiliteit brengt, die visionair en geestelijk leidt en die samenbindt te midden van alle verschillen. Een Ruard, zeggen velen van jullie. Anderen zeggen: moet dat nu echt Ruard zijn?
En wij? Wij weten na deze twee weken maar één ding zeker, namelijk dat welke keus we ook maken, het niet de foute keus zal zijn. Want of wij nu Zaamslag of Beverwaard kiezen, wij én de gemeentes zijn die kajak in de rivier die Gods plan is. Of we nu wankel of stabiel zijn, of de wateren woelen of niet – de God die het water schiep, en ook ons, zal ons leiden en gebruiken waar we ook zijn.

Volgende keer de redenen om weg te gaan.

PS. Na aanleiding van de reacties willen we enkele punten verduidelijken:
– als we weg gaan zal dat pas 1 augustus zijn, in plaats van de 1 juli die we eerder noemden.
– We wisten pas anderhalf jaar geleden van de vacature in MEERdanBeverWAARD, hebben het direct meer dan een half jaar links laten liggen, en de tijd daarna bleef het altijd onzeker of zij konden beroepen en of wij het zagen zitten.