Toen Satan Eva verleidde zei hij: wil je gelukkig zijn, groot zijn – wil je écht iemand zijn? Leef daar dan naar! Leef voor jezelf! Doe wat goed is voor jou, en maak je niet druk om de kosten. Ook al is het ten koste van God. Deze weg van Satan is zoals hij haar beloofde: het is een weg waar zij in het centrum staat.

Elk mens moet kiezen volgens welke regel hij leeft, volgt hij het kwaad of Jezus. De regel van het kwaad leidt jou op de weg die Eva ging, en die lijkt op het eerste gezicht geluk te brengen. Maar het bracht oorlogen, geweld en pijn. Op deze weg vinden we tegenwoordig meer eenzaamheid, onzekerheid, gebroken gezinnen en echtscheidingen dan ooit. De eerste geschiedenis waar we na de zondeval mee geconfronteerd worden is een broedermoord (Gen. 4).

Maar het leven volgens de regel van Jezus is niet de meest makkelijke keuze. Het pijnlijke is dat we radicaal tegen onze natuur moeten kiezen, want het kwaad zit in ons bloed. En de regel van het kwaad wordt dagelijks bevestigd door alles wat we om ons heen zien, dat maakt het des te moeilijker om onder die invloed uit te komen. Loskomen van de regel van het kwaad en je aansluiten bij de verzetsbeweging er tegen vraagt een radicale aanpak. Hoe ziet die radicale aanpak eruit?

Je zou de verzetsbeweging, de kerk, kunnen vergelijken met de gemeenschap van Anonieme Alcoholisten (AA). Zij hebben één van de meest succesvolle programma’s om mensen van hun verslavingen af te helpen. Hun programma heeft twee belangrijke pijlers: radicale eerlijkheid en radicale overgave. Eerlijkheid gaat om de erkenning ‘ik ben alcoholist’ in plaats van de leugen ‘ik drink nu en dan iets teveel, maar verder heb ik mezelf wel in de hand.’ Radicale overgave gaat erom dat je erkent dat je je probleem niet alleen kunt oplossen, en dat je de gemeenschap om je heen nodig hebt (vandaar AA samenkomsten).

Als verzetsbeweging hebben we diezelfde twee pijlers. Elke christen in de gemeenschap kan eerlijk erkennen: ‘ik ben van nature een egoïstisch narcistisch mens. Ik lijk lief en aardig, maar achter mijn masker oordeel en veroordeel ik. Ik doe goede dingen voor zwakkeren, maar eigenlijk vooral omdat ik me er goed bij voel. Ik leef volgens de regel van het kwaad.’ De radicale overgave volgt op deze erkenning. Als je beseft hoe diep de regel van het kwaad in je zit, dan weet je dat je het niet in je eentje kan overwinnen. Je hebt hulp van de gemeenschap nodig. Je smeekt ‘help me, ik kan het niet alleen’. De kerk is het plaats waar we zeggen: ‘ik heb niet nog zonde nodig, ik heb een zondaar nodig!’

In de verzetsbeweging, waar wij samen kerk zijn, wordt er dus volop gestreden om de keuze voor Jezus’ regel vol te houden. Die strijd draait om samen oefenen en leren, en samen fouten maken. Dit klinkt zwaar, is het ook, maar het is ook heerlijk! Daar, samen in de bossen, sta je namelijk samen aan het kant van het goede. Je wordt kameraden in de strijd, broeders en zusters om de vaders tafel. Je deelt avontuur en gemis en overwinningen. Deel zijn van deze gemeenschap is iets waar je trots op mag zijn, want het is een gemeenschap die leven geeft en niet leven neemt. Samen werk je hard, maar je ervaart de tevredenheid van een sporter die zijn 10 kilometer gerend heeft. Echt,  er is niets mooier dan samen vechten, lachen en huilen voor het goede doel.

Verwerking

Radicale eerlijkheid en radicale overgave: wat doet het met jou als je in gebed hardop uitspreekt ‘ik ben van nature een egoïstisch narcistisch mens. Ik lijk lief en aardig, maar achter mijn masker … ‘ en ‘ik kan het kwaad niet in mijn eentje overwinnen, ik heb de hulp van de gemeente nodig.’