26 september

ELIANE SCHRIJFT… wel of geen kratje?

Er werd laatst geëvangeliseerd in winkelcentrum Keizerswaard. Twee jonge mannen spraken daar het winkelend publiek aan: ‘hoe kom je in de hemel?’. Er ontstonden gesprekken. Ruard was niet één van hen, hij was deel van het winkelend publiek. Natuurlijk werd daar thuis over nagesproken, want waarom stond hij daar nog niet met zijn kratje? En heeft hij überhaupt een kratje nodig om op te vallen in een winkelcentrum?

Na deze eerste ‘echte’ werkweek is dat wel de vraag die voorop ligt: waar begin je, en hoe? Pakken we morgen al het kratje op, of richten we ons op de andere taken: meedoen in overlegorganen, netwerken opbouwen, fondsen zoeken, rondlopen in het AZC, meedraaien in buurtwerk, kinderwerk, tienerwerk, mannenwerk, vrouwenwerk, preken op de zondag, investeren in worship, en o ja, aandacht geven aan de gemeente zelf… Waar begin je?

In de voorbereidingstijd lazen we dat een overmaat van activiteiten het gevaar voor elk missionair project is. ”Activiteiten horen bij het verwachtingspatroon van de meeste christenen ten aanzien van een ‘kerk’. Maar activiteiten hebben de vervelende eigenschap om heel veel energie van betrokkenen op te slokken, zoveel zelfs dat die betrokkenen al snel geen tijd meer hebben om onder de mensen te zijn… Het resultaat is dat het middel (een gemeente) het doel wordt.” (Stefan Paas in Als de kerk opnieuw begint, p. 330).

Kiezen dus, dat is lastig omdat het geen keuze tussen twee kwaden is, maar tussen heel veel goede dingen. Maar het is dé weg om er MEER voor BeverWAARD te zijn. Met of zonder kratje, we gaan de mensen ontmoeten. Beginnen bij de basis dus. Dat doen we ook met de preken.